Boerenkoolshake Brenda (Zo is zij nu eenmaal)
“Als jij jezelf wilt vergiftigen.. moet je het zelf weten”
Brenda heeft al overgewicht zo lang ze zich kan herinneren. Maar, niet voor lang, want zij heeft haar leven gebeterd. Noem het gerust een total make-over van haar eetpatroon. Waar ze vroeger friet at met mayonaise, eet ze nu quinoa salades en chiazaad pudding. Nog een paar maanden en alle ongezondheid is uit haar lichaam verdwenen. Aldus Brenda.
Op zich is dat geweldig nieuws, ware het niet dat ze haar nieuwe obsessie ook meeneemt naar kantoor. Het begon onschuldig. Met een gezonde traktatie bij haar verjaardag en een zelf meegebracht tupper-ware bakje sla in de kantine, maar nu neemt het zorgwekkende vormen aan. Zo is Brenda een actiecomité begonnen om de hele kantine suikervrij te krijgen. Inclusief posters in de gang met de ingrediënten van alle kantine items. En wie het waagt om een broodje kroket te bestellen hoort keihard “NEEEEEEEE!!!! Weet je wel wat daar inzit? Of zinnen als: “Tja Remco, als jij jezelf perse wilt vergiftigen…”
Vooral Huib en Astrid hebben het zwaar. Zij delen een kantoor met Brenda en genieten van een onvrijwillige walm van versgeperste boerenkoolsap elke ochtend. Door de geur wordt hun kantoor de laatste weken gemeden en ook in de kantine loopt iedereen met een boog om hen heen.
De situatie werd onhoudbaar. Daarom heeft gisteren aardige – maar assertieve Anita de handschoen opgepakt. “Bren, we moeten met je praten” begon ze. “We hebben het er met z’n allen over gehad. We vinden jou niet meer zo aardig sinds je op dieet bent.“ Het kwam als een schok voor Brenda. Ze had wel vermoedens maar dat het zo erg was… nee dat had ze niet zien aankomen.
Vanaf vandaag eet Brenda daarom gewoon weer friet met mayonaise. Een zucht van opluchting gonst over de afdeling “Brenda is gelukkig weer haar oude vertrouwde gezellige zelf”. En Brenda? Die heeft zich er, na een minuut van stil verdriet, met overgave bij neergelegd. “Misschien is een gezond leven gewoon niet voor mij weggelegd” zei ze net nog tegen Huib. “Eeuwig dik en beregezellig, Zo ben ik nu eenmaal”.
Zo is zij nu eenmaal
We hebben allemaal patronen in ons gedrag. Sommige zijn helpend, sommige zitten in weg. De vraag is: zijn ze nog te veranderen, of zijn we dan onszelf niet meer? Met enige humor naar jezelf kijken is een kunst op zich. Daarom schreven wij een serie portretten met typerende patronen. Wat herken jij?
