Rick Corte door de ogen van Stijn Westenend en Arjan Smit
Rick is één van de ‘Zo ben ik nu eenmaal’ types uit de ‘Zo ben ik nu eenmaal’ show. Hij houdt niet van verandering, doet de dingen graag zoals hij ze al twintig jaar doet en is behoorlijk allergisch voor al die nieuwe ideeën over flexwerken, kantoortuinen en zoom-meetings. Waarschijnlijk kent iedereen wel een Rick, of misschien herken jij jezelf wel in hem. Maar hoe is het eigenlijk om Rick te spelen? Arjan Smit en Stijn Westenend zijn de twee acteurs die al jarenlang in de huid van Rick kruipen in de ‘Zo ben ik nu eenmaal’ show. Het wordt hoog tijd om de twee acteurs aan het woord te laten en te horen hoe zij naar Rick kijken. Is het leuk om hem te spelen, hoe reageren mensen op hun spel en herkennen zij zichzelf soms in het karakter? Vertel eens, wie is Rick nou eigenlijk?
Stijn: Rick is een soort kat. Geen veranderingen, zijn bak staat altijd hier, hij slaapt altijd daar. Altijd. Altijd. Een heel geregeld leven.
Arjan: Ik zat zelf aan een schildpad te denken. Die komt alleen naar buiten als het echt veilig is, ze worden heel oud en als je ze omdraait, dan gaan ze letterlijk dood.
Stijn: Dat is wel zijn grootste angst, van Rick, als zijn ritme wordt verstoord, want dan weet hij niet wat hij kan verwachten.
Arjan: Als je opkomt, in de ‘Zo ben ik nu eenmaal’ show als Rick, en je hebt nog geen woord gezegd, is het ook al heel duidelijk wie het is. Met z’n appeltje en z’n kopje, op tijd, op de klok kijkend.
Hoe is het eigenlijk om Rick te spelen?
Stijn: Heel leuk. Er is hoe dan ook altijd herkenning bij Rick in het publiek tijdens de show. Ofwel je snapt ‘m en denkt waarom moet mijn buurman hier zo om lachen? Of wel je vindt hem verschrikkelijk en moet er om lachen. Juist die extreme kanten zijn leuk in de show, een beetje vuur erin.
Arjan: Ik moest zelf even zoeken. Ik ben iemand die naar voren wil, een ander ritme heeft dan Rick. Maar als je die knop eenmaal hebt gevonden, dan gaat er een schat open. Je zit ineens op een andere stoel, mensen benaderen je anders.
Stijn: Het leuke aan Rick is dat hij geniepig slim is, eigen Rick eerst.
Je moet Rick ook sympathiek blijven vinden, hoe doen jullie dat met hem spelen?
Stijn: Je moet hem als karakter heel serieus nemen, want anders wordt het vals, doortrapt. Hoe serieuzer je Rick neemt als acteur, hoe serieuzer je het meent, hoe meer jij de spiegel wordt.
Arjan: En hij staat oprecht voor dingen. De ‘backbone’ van de onderneming. Als er snel nieuwe dingen worden doorgevoerd dan is hij degene die zegt “maar ho even, hebben jullie hier wel over nagedacht?”, dus het is heel belangrijk dat hij er is. Met al dat vluchtige van deze wereld, dan moet er ook een toon zijn die de boel op de handrem kan zetten.
Stijn: Hij moet tegenkleuren tegen al die positiviteit over verandering. Ja hij is alert op alle beren op de weg, en hoe enthousiaster iemand is, hoe meer beren hij gaat zien.
Arjan: Het is altijd hectisch, altijd druk en in die hectiek is Rick diegene die zegt, “ho stop even, even stil, ik heb een vraag”.
Stijn: En dan gaat hij natuurlijk die vraag eerst uitgebreid inleiden..
Herkennen jullie jezelf soms ook in Rick?
Stijn: Ja ik ben gewoon Rick, ik geef het gewoon toe, ik ben het gewoon. Als het gaat om rituelen, dat begint echt vanaf het moment dat ik opsta. Bepaalde dingen moeten gaan zoals ze altijd gaan. Het eerste wat ik doe is de katten eten geven, dan was ik m’n handen, dan ga ik sinaasappels persen. Dan smeer ik een cracker met hagelslag, die eet ik op. Daarna smeer ik een cracker met jam en zet ik alvast de koffie aan, zodat als ik de cracker met jam op heb, de koffie niet meer zo heet is. En dan kijk ik het journaal. Vervolgens ga ik douchen met het tweede kopje koffie, die mee gaat onder de douche. Als ik ‘m vergeet dan wordt ik chagrijnig. Die staat dan net zo op de rand van het bad, net buiten het gordijn, en als dat er niet is dan is dat heel vervelend. En dan stap ik in de auto met de derde koffie, in de onderweg mok.
Arjan: Ik zie mijn broer voor me, dat is wel echt een Rick. Ricks ritme is zoals ik met mijn broer in de auto op vakantie zit. Dan kunnen wij een paar uur gewoon stil naast elkaar zitten, met een zak engelse drop in het midden waarvan we allebei precies weten wie welke lekker vindt.
Stijn: Rick is inderdaad iemand die heel erg vasthoudt aan de rituelen, ook al zou hij dat zelf misschien niet zo zeggen.
Arjan: Ik zet, voor dat de show begint, mijn mok altijd achter de banner van de ‘Zo Ben Ik Nu Eenmaal’ show, aan de rechterkant, en dan m’n appel en dat zakje, weet je wel, dus in dat personage heb ik die rituelen, ik moet Rick echt installeren op die manier.
Wat zou Rick eigenlijk nog kunnen leren?
Arjan: Je zou hem gunnen dat hij zichzelf toelaat om fouten te maken
Stijn: Ja, zodat hij ook veel makkelijker sorry zou kunnen zeggen.
Arjan: Doordat hij heel strikt aan de regels vastzit, beperkt hij ook zijn eigen
verantwoordelijkheid. Als je fouten durft te maken dan moet je ook verantwoordelijkheid nemen voor je fouten.
Stijn: Rick denkt ook van ‘dit is de baas’, hij/zij/die maakt de beslissingen, ik niet. Zij bepalen, ik niet. En dat gaat ook over vertrouwen, vertrouwen van dat zijn mening er toe doet en dat dat mag ventileren naar boven toe.
Arjan: Ja kom eens met een aanbod, van hoe het zou moeten, naar de directie toe.
Stijn: Maar daar moet hij eerst een uitnodiging voor krijgen, uit zichzelf gaat hij dat nooit doen.
Dus assertiviteit en initiatief nemen, door te leren vertrouwen op zijn eigen kunnen, is dat een ontwikkelpunt?
Arjan: Ja
Stijn: Ja
En hoe moet je dat dan doen met een type zoals Rick, hoe ga je ermee om?
Stijn: Hij is vooral bang, dus je moet hem serieus als eerste bij de verandering betrekken. Bijna een beetje zoals met een klein kind.
Arjan: Een luisterend oor, toch wel serieus nemen wat hij te zeggen heeft. Als je Rick mee krijgt dan heb je kans tot slagen in verandering.
Stijn: Hij weet zelf ook heel veel dingen die hij zou willen veranderen. Alleen hij wil het zelf doen. Op het moment dat hij voelt dat hij het anders moet doen, niet op zijn manier, dan NEE.
Waarschijnlijk, omdat hij zich dan niet meer veilig voelt, en weer veranderd in die schildpad die het vertikt deel te nemen aan het onbekende.
Stijn: Precies
Arjan: Ja
Waar zou je Rick midden in de nacht voor wakker kunnen maken?
Arjan: [lachend] Ik denk dat je Rick echt nooit midden in de nacht wakker moet maken
Stijn: Ja, half elf naar bed hè!
Heeft hij geen ‘guilty pleasures’?
Arjan: Jawel. Een spreadsheet die helemaal klopt.
Een pritt stift om alle fouten mee te corrigeren?
Stijn: Hij heeft alle modellen thuis staan jongen, de gluestick, de no-more-scissors, de refill-rollers, de correction comfort roller, de blue compact roller, de magic blue stick, want voor het een kan je beter de blue stick gebruiken, en voor het fijnere schrijfwerk is gewoon een correctieroller veel prettiger, veel handiger. En, hij zit ook op line dance! Want daar maken ze allemaal precies tegelijkertijd dezelfde beweging, heel overzichtelijk, niemand die op je tenen gaat staan, niemand die jou moet leiden.
Heeft hij dan ook dingen waar hij een beetje allergisch voor is?
Arjan: Van de een op de andere dag het hele rooster omgegooid, nieuwe collega’s, nieuwe teams..
Stijn: Verandergoeroes. Maar dat heeft ook te maken met status want die gasten komen zo binnen met van die mooie gladde schoenen, ja… Als Rick de hoofdrol zou spelen in een film dan zou de titel luiden: “De verschrikkelijke dood van alle verander goeroes”. Rick zou de held zijn.
Hebben jullie nog een favoriete uitspraak van Rick?
Stijn: Een favoriete uit de ‘Zo ben ik nu eenmaal’ show is toch wel: “Moe wordt ik ervan, heeeeeel erg moe”.
