Babette kijkt boos (Zo is zij nu eenmaal)
“Ben je boos?” “Nee, zo kijk ik altijd”
Linda lachte veel als kind. Tot op een dag Barrie, het jongetje voor haar in de klas zenuwachtig begon te draaien en te stuntelen. Barrie was niet de enige. Die herfst werden, net als de bladeren, alle jongens plotseling rood als zij een grap uithaalde. Het zal wel toeval zijn, dacht ze. Tot ook de meisjes haar anders begonnen te behandelen. Enthousiaste begroetingen veranderden in slechts een steels toegeworpen schuine blik.
Toen Linda ging studeren werd het patroon duidelijker. Steeds als ze aardig was tegen een mannelijke student werd haar hartelijkheid opgevat als versierpoging. De meisjes in haar studentenhuis en in de collegezaal keken haar jaloers aan. Zij zagen Linda’s glimlachjes aan voor valse blikken van superioriteit. Er zat niets anders op. Linda was simpelweg te mooi geworden. Wilde ze niet totaal eenzaam worden of continu belaagd, dan moest ze haar glimlach afschaffen.
Steeds werd haar hartelijkheid opgevat als versierpoging
Linda’s lach hield op
Zo kwam het dat Linda haar gezicht dicht deed. Ze keek ongeïnteresseerd, verlaagde haar stem. Kromde haar schouders en liep nonchalant. Keek mannen niet meer recht en blij aan, haalde niet meer haar hand door haar haar of lachte niet meer hardop om hun grapjes. Maar grinnikte alleen nog wat. Bij de vrouwen vond ze ook zo haar manieren om te laten merken dat ze geen bedreiging was. Nonchalante blik in de verte. Niet te mooie kleding. Niet te rechtop lopen. Weg met die hakken en aan met die jeans en hoodie. Weelderige krullenbos in een staart.
Aan het begin was het wennen maar al snel wist Linda niet meer beter dan dat dit was hoe ze was.
Ook in haar werk kwam haar houding goed van pas. Op het kantoor waar ze werkte waagde niemand het haar ongepast te bejegenen. Bovendien had haar stoere voorkomen gezorgd voor een leidinggevende functie. Wel merkte Linda de laatste tijd dat een aantal mensen van haar team haar ontweken. Waarom trok Gerda niet eerder aan de bel met haar privé problemen? En waarom beloofden mensen haar dingen die ze niet nakwamen? Niet alleen Onno, maar ook Bert en Fatma. En waarom stopte het geroddel als zij aankwam bij het koffie zetapparaat? Hoe vaak Linda ook vroeg wat haar team vond van de laatste veranderingen: Ze kreeg niet meer terug dan het meest poltiek correcte antwoord. Gerda meldde zich liever ziek dan dat ze zich bij Linda kwetsbaar opstelde. Had het dan allemaal met haar lach te maken?
Patronen doorbreken: Lachen afleren is makkelijker dan het aanleren ervan
Toen een van de stagair bij haar beoordelingsgesprek per ongeluk liet vallen: wat kijkt u boos, was mijn verslag dan zo slecht? En assertieve Annie haar meteen corrigeerde met; “Nee zo kijkt Linda altijd: Zo is zij nu eenmaal” Besefte Linda dat het tijd was om te veranderen. Ze dacht terug aan hoe ze eens was en besloot haar gezicht weer open te zetten. Het lachen afleren bleek makkelijker te gaan dan het aanleren ervan. Maar af en toe lukte het plots om zich van haar vrolijke kant te laten zien. Zoals tijdens het teamuitje vorige week dinsdag. Het team dacht dat ze gewoon een glaasje te veel op had. Maar Linda wist wel beter. Nu oefent ze elke ochtend voor de spiegel, tot haar lach weer helemaal terug is.
Het team dacht dat ze gewoon een glaasje teveel op had.
Het team heeft het misschien nog niet gemerkt, maar Linda lacht.
Zo is zij nu eenmaal
Heb jij ook een collega die altijd boos kijkt? Je weet nooit precies welk verhaal erachter zit. Wat is jouw verhaal? We hebben allemaal patronen in ons gedrag. Sommige zijn helpend, sommige zitten in de weg. De vraag is: zijn ze nog te veranderen? Wij denken van wel. Als je dat wilt tenminste. Je kan best dingen aan jezelf veranderen en toch trouw blijven aan jezelf. Ben je benieuwd hoe? Boek de ‘Zo ben ik nu eenmaal’ show of een training. Dat helpt je je eigen patronen van een afstandje te bekijken en geeft je meer begrip voor de irritante patronen van je collega’s. Waardoor jullie samenwerking verbeterd. Nog meer portretten lezen? Hier vind je de gehele ‘Zo is die nu eenmaal’ serie.
